Kom binnen, kom binnen!

De ketel pruttelde zachtjes in het vuur. Hagrid liep gebukt heen en weer met zijn potjes en pannetjes verplaatsend naar een, schijnbaar, betere plek. Een beetje onrustig keek hij om zich heen. Hoe kan dit nou, hij houd weer twee potjes over, en daarnet paste het nog. Hij krabte door zijn dikke zwarte haar heen - die nodig eens een borstel beurt konden gebruiken - en probeerde een oplossing te bedenken. Hij zag in een van zijn kastjes nog een miniscuul klein plekje en staarde er eventjes naar. Zijn blik ging van het gaatje naar de potjes in zijn handen. Nou, het moest maar, er was geen andere oplossing die hij zo gauw zag. Hij liep naar het kastje en stopte de potjes in elkaar zodat ze minder ruimte in beslag zouden nemen. Met een grote kracht propte hij ze in het kleine gaatje. De gast schudde hevig door elkaar en kreunde zachtjes door de kracht die hij erop zette. Uiteindelijk stonden de potjes op zijn plaats en Hagrid liep rustig met zijn handen opgeheven naar achteren. De kast was opgehouden met schudde en stond nu stil. Na een paar seconden - toen hij er zeker van was dat de potjes bleven staan - liet hij zijn handen weer rustig zakken en liet ze hangen. Hij keerde zijn rug naar de kast en keek zijn hut door. Zijn blik werd weer naar de ketel in het vuur getrokken. Hoe zou het met het voedsel voor de eenhoorn veulentjes zijn, schoot het door hem heen. Hij liep er heen en pakte de roerspatel. Hij roerde de pruttelende dikke vloeistof - wat je eerder een dikke, licht bruine drap kon noemen - eens door. Nou, nog even dan en draaide hij zich langzaam om. De geur van het voedsel was in elk hoekje van het kleine hutje van Hagrid door gedrongen. Hoewel hij er gewent aan was, zouden andere het behoorlijk vinden stinken. Hij legde de roerspatel weer naast het vuur en liep naar de tafel. Met een plof liet hij zich in de stoel vallen, waarbij de kast gevaarlijk begon te trillen. Hij pakte zijn mok en nam een slok. Op dat moment werd er op zijn deur gebonkt. Een fractie van een seconden daarna sprong Muil op en knalde met zijn hele lichaam tegen de kast aan, die weer begon te trillen. 'Ik kom, ik kom!' riep Hagrid naar de deur. Toen hij opstond barste de kast en vielen alle potjes en pannetjes op de grond. Schelden rende hij ernaar toe en voorkwam dat de kast omviel. 'Koest Muil, koest! Terug in je mand,' riep hij met een boze zweem in zijn stem en hij zetten zijn handen tegen de kast. 'Kom binnen! De deur is open!' riep hij nu richting de deur en hij begon de potjes weer bij elkaar te rapen.


Op dit topic kun je als RPG reageren. Heb je vragen, open een nieuw topic! Natuurlijk kan je ook vragen stellen in deze topic in RPG vorm. Dat is natuurlijk een stuk uitdagender! ;D