Frisse lucht

Minou Blackwood kwam net terug van een vliegles. Het ging best goed voor haar gevoel, beter dan een paar anderen. Madam Hoog had oude schoolbezems uitgedeeld en ze geleerd hoe de steel vanzelf in je hand kwam en hoe je erop moest staan. De eerste fases ging iedereen wel goed af. Ze hadden samen les gehad met de Griffoendors en het werd haar al snel duidelijk hoe de kaarten geschud waren. Gemene opmerking daar, scherpe reactie terug. Dit ging zo door, als een Griffoendor viel omdat hij zijn evenwicht niet had kunnen bewaren of tegen iemand anders van zijn afdeling joelde ze hem uit en lachte ze hard om de misser. Dan kreeg je boze blikken op je gericht en grinnikte zachtjes als een van de Zwadderaars van zijn bezem gleed. Tot haar grote verbazing waren een van deze vernederingen haar bespaard gebleven en kon ze moeiteloos kleine rondjes vliegen zonder te vallen. Samen met een paar andere Zwadderaars en Griffoendors hoefde zij niet meer te oefenen en mochten eerder weg. In het begin van de les werd er al meteen duidelijk gemaakt dat 1ste jaars niet in het zwerkbalteam werden toegelaten. Ondanks dat de meeste het waarschijnlijk al wisten was er toch wat protest en gekreun. Zelf kon Minou het wel snappen, sommige meisje hadden nog geen twee tellen op hun bezem kunnen blijven zitten en dan moesten hun het team komen, en dan hadden ze nog niet eens een slurk in hun handen en werden er geen beukers naar hen toegeslagen, met de bedoeling hen van hun bezem af te slaan.
Met een tevreden zucht liet ze zich in het gras vallen. De meeste leerlingen waren nog in de les, degene met een vrij uur zaten vast in de leerlingenkamer. Ze zag we wat andere Zwadderaars buiten maar ze waren veel ouder. Ze gokte maar dat ze in hun laatste jaar zaten. Die hoefde geen kleintje zoals zij bij hun gezelschap. Om toch maar wat te doen te hebben pakte ze een vel perkament en begon maar een brief te schrijven voor haar ouders, en meteen het verzoek om een eigen bezem. Die schoolbezems leken zo oud en gammel dat een iets zwaarder iemand er zo doorheen zou kunnen breken. Haar zwanenveer maakte zachte krasgeluidjes terwijl hij over het papier rolde. Zachtjes blies ze de inkt goed droog en floot Merlo haar ruigpoot uil. Met zacht geklapper kwam de jonge uil meteen aanvliegen. Snel bond ze het rolletje perkament aan zijn uitgestoken poot en gaf hem zijn einddoel. Liefkozend streelde ze zijn veren en liet hem toen weer wegvliegen.
Minou liet zich op de grond vallen en de grassprietjes kriebelde in haar nek. Ze sloot haar ogen, ze verwachtte geen andere Zwadderaar van haar klas. Die waren al weg met hun eigen vriendenkring en de andere afdelingen liepen met grote bogen of minachtende gezichten om hen heen. In zulke gevallen was dit net de basisschool, je hoorde erbij of niet.

Met zijn bezemsteel in zijn ene hand en zijn andere hand in de zak van zijn gewaad liep een lange jongeman over het gras veld heen. Zijn blonde haar en puntige gezicht vielen al snel op, terwijl hij helemaal in het groen met zilver gekleed was. Draco kwam net terug van zijn zwerkbaltraining waar hij als Zoeker functioneerde. Hij haalde zijn hand uit zijn zak en ging door zijn witblonde haar heen. Eigenlijk had hij het totaal gehad met deze school, hij had wel belangrijkere dingen aan zijn hoofd, maar toch zou hij zijn laatste jaren afmaken hier. En alleen maar omdat zijn moeder het zo graag wilde. Ondertussen droomde hij heerlijk weg over wat er komen zal na zijn schoolcarrière, maar dat was nog veel te ver weg. Daar zou hij later wel over kunnen nadenken, nu had hij iets eerst anders op het oog. En om precies te zijn, een meisje. Een aantal jaren jonger dan hem, een Zwadderaar. Dus dan moest wel goed zitten. Nu hij er zo over nadacht had hij dit meisje wel eens in de Leerlingenkamer gezien. Nonchalant leunde hij tegen zijn bezemsteel aan en keek het meisje na terwijl ze met haar uil bezig was. Draco had altijd een hekel aan huisdieren gehad, buiten een miniatuur draakje dat hij in de jongens slaapzaal bewaarde. Hij geeuwde achter de rug van zijn hand en keek verveeld rond. Korzel en Kwast waren zich waarschijnlijk rond aan het eten in de Grote Zaal, dus daar had hij sowieso niet veel aan. Die twee vreetscheuren stonden hem de laatste tijd alleen maar in de weg voor zijn eigen plannetjes. Vermoeid schudde Draco zijn hoofd en nam het initiatief om maar eens bij het meisje te gaan kijken. Hij had toch niets meer te doen, zijn les Toverdranken van Sneep was pas later op de dag. Dus dan kon hij net zo goed nog even buiten blijven. Hij liep naar haar toe en bleef op een halve meter afstand wachten. Hij planten zijn bezemsteel op de grond en leunde er nonchalant tegen aan. 'Hoi,' zei hij droogjes. Een gesprek voeren, en nog vriendelijk ook, was niet echt zijn sterkste kant, nooit geweest eigenlijk.

-Meer kreeg ik er niet uit D:-

Een droge stem deed haar wat verwonderd opkijken. Een lange jongen met witblond haar stond minder dan een meter van haar vandaan. Aan zijn gelaatstrekken en lengte kon ze zien dat de jonger ouder was dan haar en geen tweede jaars die toevallig met dom geluk bij het Zwerkbalteam van Zwadderich had weten te komen. De jongen leunde wat nonchalant op zijn bezem en zijn zilver groene mantel liet duidelijk zien dat hij een zwerkbal speler was. 'He,' zei ze droogjes terug en keek de jongen aandachtig aan. Hij deed haar aan iemand denken, geen bekend iemand maar iemand die ze ooit is toevallig had gezien. Ze kon alleen niet erop komen wanneer ze iemand had gezien die leek op iemand als de jongen voor haar. Het blonde haar van de jongen was kort geknipt, en hij had wat scherpe lijnen bij zijn kaak. Minou wist niet goed wat ze moest zeggen tegen de oudere jongen en hij leek ook niet bepaald een gangmaker in een gesprek. Haar blik gleed kort weg naar de open gang waar het nog steeds erg stilletjes was en keek toen weer naar de jongen. 'Mooie bezem.' Zei ze als compliment om de stilte te verbreken. Kort keek ze hem weer aandachtig aan, de bouw van een drijver had hij niet. Ze had er is een training gezien van een andere afdeling toen ze naar de kassen liep en die hadden echt spieren bij hun armen. Misschien een jager of zoeker, hij leek niet iemand die graag wachtte op een slurk die in zijn doelpalen zou vliegen om hem vervolgens snel tegen te houden en weer te wachten. 'Wat ben je? Jager of zoeker?' Vroeg ze uiteindelijk en liet haar mondhoeken kort omhoog gaan tot een kleine glimlach die al snel weer wegtrok. Hopelijk had ze het een beetje bij het goede eind. Kalm staarde Minou naar de blonde jongen tot hij haar antwoord zou geven.

- Moet snel weg sorry xD -